شبهای قدر آمد و آقا نیامدی

زیباترین ستاره ی دنیا نیامدی

ما را امید وصلِ تو اینجا نشانده است

ما آمدیم، یوسف زهرا نیامدی

گفتیم جمعه می رسد و می رسی، ولی

جمعه گذشت و حضرت دریا نیامدی

مانند طفل گم شده ای گریه می کنم

خیمه نشین، از دل صحرا نیامدی

امشب بیا به مجلس ما هم سری بزن

قدرِ گذشته رفت و به اینجا نیامدی

مثل یتیم کوفه خرابه نشین شدم

صاحب عزای مجلس مولا نیامدی

کنج خرابه کودکی آرام زیر لب

با گریه گفت شب شده بابا نیامدی

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است

که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود

پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم شریک بود

و غصه ‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد

ولی کسی از غربت او و دردهای دلش

با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت . . .

محراب کوفه امشب در موج خون نشسته

یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته

سجاده گشته رنگین از خون سرور دین

یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین

از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید

رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید

بقیه در ادامه مطلب